20. yüzyılın başından itibaren süregelen savaşların en çok etkilediği toplumsal kesim çocuklar olmuştur. Ebeveynlerini yaşanan savaş ortamında kaybeden çocuklar yanında, elden çıkan ve işgal edilen bölgelerden Anadolu'ya sığınan pek çok muhacir çocuğu devletin himayesi altına alınmış ve bu çocuklar 1917 yılından itibaren Anadolu'nun birçok şehrinde açılan Darüleytamlar'a yerleştirilmiştir. Darüleytamlar'daki çocukların eğitimi konusunda ise -özellikle Birinci Dünya Savaşinm sonundan itibaren- ağırlıklı olarak ziraat eğitimi verilmesi yönünde bir eğilim ortaya çıkmıştır. Ziraat yapılacak nitelikteki alanlarda numune köyler kurulacak ve köylere yerleştirilen çocuklar hem kendi hayatlarını kurtaracak, hem de modern anlamda ziraat yapan yeni köylü toplumunu meydana getireceklerdi. Cumhuriyetin ilk yıllarında ortaya atılan ve kapsamlı bir biçimde projelendirilen bu görüşün iddiası, uygulama alanı bulması durumunda yalnızca köy kökenli kimsesiz çocukların eğitim sorununun değil, bunun yanısıra köylünün eğitimi ya da köylünün kalkındırılması sorunun da çözüleceği yönündeydi.