Son yıllarda Türkiye’de Başbakanlık Osmanlı Arşivi önem kazanmıştır. Bunda Ermeni meselesinin büyük rolü bulunmaktadır. 1986’da yeniden organize edilen Başbakanlık Osmanlı Arşivi’ne alınan yeni personel ile başlayan tasnif çalışmaları sonucunda açılan belge fonları sayesinde Ermeni meselesi üzerinde tarih çalışmaları büyük artış göstermiştir. Bununla beraber, hali hazırda, Cumhurbaşkanlığı’na bağlanan Osmanlı Arşivi-eski adıyla Başbakanlık Osmanlı Arşivi-, Ermeni meselesiyle ilgili genel ve ikili ilişkiler (Ermeni-Rus, Ermeni-İngiliz, Ermeni-Fransız gibi) tarzında dokümanter kitaplar yayımlamıştır. Bütün bu faaliyetlerde 2000’lerden sonraki arşiv yönetiminin akademik özgürlükçü tavrı büyük rol oynamıştır. Bu makale, iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, Ermeni meselesi çerçevesinde Başbakanlık Osmanlı Arşivi’ne yönelik kapalılık iddiaları üzerinde durulacak ve bu iddiaların gerçek olup olmadığı değerlendirilecektir. Makalenin ikinci bölümünde ise Başbakanlık Osmanlı Arşivi’nden çıkan dokümenter yayınlar değerlendirilecektir.

The Ottoman Archives of the Prime Ministry has gained significance in Turkey in recent years. The Armenian question plays a major role in this process. In consequence of the new fonds opened by virtue of classification works beginning with the recruitment of the new staff in the Ottoman Archives of the Prime Ministry, which was reorganized in 1986, history studies on the Armenian question have greatly increased. In addition, the Ottoman Archives-formerly known as the Ottoman Archives of the Prime Ministry-, which has been attached to the Presidency, published documentary books on general and bilateral relations related to the Armenian question (Armenian-Russian, Armenian-British, Armenian-French etc.). In all these activities, the academic libertarian attitude of the archive management after 2000s played an important role. This article consists of two chapters. In the first chapter, within the framework of the Armenian question, the claims towards the closed condition of the Ottoman Archives of the Prime Ministry will be examined and it will be evaluated whether these claims are true or not. In the second chapter, the documentary books published by the Ottoman Archives of the Prime Ministry will be analyzed.