Çocuğun Kendi Dili İçinden Resmini Değerlendirmek - Duygu ve Renk Çemberi İle Çocuk Resimlerinin Değerlendirilmesi

Çocukları anlamada sözel olmayan iletişimin büyük bir önemi vardır. Sözel olmayan iletişim, sözelden çok daha fazla mesaj barındırabilir. Çocuk ve ergenlerle psikoterapötik olarak çalışırken kullanılan projektif resim testleri çocuğun ve ergenin içsel işleyişinin anlaşılmasında oldukça etkilidir. Literatürde renklerin duygu ve zihinsel süreçlerin sembolü olabileceği gibi önemli psikolojik veya bedensel etmenlere işaret edebileceği vurgulanmaktadır. Bu makalede çocuk resimlerinin değerlendirilmesinde yol haritası olabilecek “Duygu ve Renk Çemberi” çalışmasının, üç olgu örneği üzerinden ilk tanıtımının yapılması hedeflenmiştir. Bu üç olgunun aile resimleri ‘Duygu ve Renk Çemberi’ desteğinde dinamik olarak yorumlanmıştır. Duygu ve Renk çemberi çalışması çocuk resimlerini incelerken çocuğun kendi anlam dünyası üzerinden nesnelleştirme imkanı sunmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Duygu ve renk çemberi çalışması, çocuk resimleri, renkler ve semboller

PDF

___

Bahçıvan-Saydam, R. (2004). Çocuk resimlerinin klinik değerlendirmedeki yeri. Yansıtma Psikopatoloji ve Projektif Testler Dergisi, 1(1-2), 11-124.
Bach, S. (1990). Das Leben malt seine eigene Wahrheit. Über die Bedeutung spontaner Malereien schwerkranker Kinder. Zürich: Daimon Verlag.
Burkitt, E., Barrett, M., & Davis, A. (2003). Children’s colour choices for completing drawings of affectively characterised topics. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 44(3), 445-455.
Furth, G. M. (2002). The Secret World of Drawings: A Jungian Approach to Healing Through Art, Toronto: Inner City Boks, 2 edition.
Furth, G. M. (2008). Heilen durch Malen: Die geheimnisvolle Welt der Bilder. Norderstedt: Books on Demand.
Gier, R. (2015). Die Bildsprache der ersten Jahre verstehen. München: Kösel-Verlag.
Golomb, C. (1990). The child’s creation of a pictorial world. Berkeley, CA: University of California Press.
Golomb, C. (1992). The child’s creation of a pictorial world. Berkeley: Univ. of California Press.
Gonick-Baris (Eds.) Creativity and the Art Therapist's Identiy, Baltimore, MD: AATA, p.9-12.
Kağıtçıbaşı, Ç. ve Biricik, D. (2011). Generational gains on the draw-a-person IQ scores: A three-decade comparison from Turkey. Intelligence, 38(5), 351-356.
Koppitz, E. M. (1968). Psychological evaluation of children's human figure drawings. The Psychological Corporation, Harcourt Brace Jovanovich, Inc.
Kramer, E. (2014). Kunst als Therapie mit Kindern. München: Ernst Reinhardt.
Machover, K. (1949). Personality projection in the drawings of the human figure. Springfield IL: C C Thomas.
Malchiodi, C. A. (1998). Çocukların resimlerini anlamak. İstanbul: Nobel Tıp.Yayıncılık.
Malchiodi, C. A. (2005). Çocukların resimlerini anlamak. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Malchiodi, C. A. (2013). Art therapy and health care. New York: Guilford Press.
Munro, T. (1956). Art education: its philosophy and psychology, New York: The Liberal Arts Pres.
Perkins CF. (1977). The art of life-threatened children: A preliminary study. In: R. H. Shoemaker & S. Gonick Berris (Eds) Creativity and the art therapist’s identity (pp.9-12). Baltimore: American Art Therapy Association.
Philips, K. (2011). Warum das Huhn vier Beine hat. Darmstadt: Toeche-Mittler Verlag.
Piaget, J.(1988). Das Weltbild des Kindes. München: DTV.
Schulz, N. (2007). Das zeichnerische Talent am Ende der Kindheit. Münster: Waxmann Verlag.
Wolpert, W. (2006). Der ‚kleine Unterschied’ in der Kinderzeichnung. Dorsten: Eigenverlag.
Yavuzer, H. (1993): Resimleriyle Çocuk, İstanbul: Remzi Kitabevi.