Cimil Deresi (Rize, Türkiye)'nin Epilitik Alg Çeşitliliği

Cennet Vadi olarak adlandırılan İkizdere Vadisi (Rize) dünyada korunmada öncelikli 200 ekolojik bölgeden biridir. Aynı zamanda doğal sit alanıdır. Bu çalışmada sit alanının en önemli lokalitelerinden biri olan Cimil (Tiron) Vadisindeki Cimil Deresinin epilitik alg çeşitliliği incelenmiştir. İndikatör alglerden yararlanarak derenin ekolojik durumunun belirlenmesi amaçlanmıştır. Yağışlı ve kurak sezonlarda (Kasım-2010 ve Ağustos-2011) dört farklı istasyonda yapılan örneklemeler sonucunda, 5 farklı divizyoya ait 113 takson tespit edilmiştir. Diyatomeler tür çeşitliliği en fazla olan gruptur (74 takson, %65). Bunu sırasıyla Cyanophyta (28, %25), Charophyta (6, %5), Chlorophyta (4, %4) ve Euglenophyta (1, %1) takip etmiştir. Achnanthidium minutissimum, Cocconeis pediculus, C. placentula, Cymbella affinis, Gomphonema parvulum, G. truncatum, Encyonema minutum, Hannaea arcus, Navicula menisculus, N. salinarum ve Nitzschia palea Cimil Deresinde yaygın ve baskın bulunan diyatome türleridir. İndikatör türler Cimil Deresinin ekolojik durumunun henüz yoğun bir kirlilik baskısı altında olmadığını göstermiştir. Ancak, derenin yukarıdan aşağıya doğru oligosaprobikten β-α-mezosaprobik koşullara doğru değişim gösterdiği kaydedilmiştir. Alanın turizm potansiyeli çok yüksek olduğu için, mevcut ekosistemin yapısı çok bozulmadan şimdiden gerekli tedbirlerin alınması önerilir.

Epilithic Algal Diversity of Cimil Stream (Rize, Turkey)

The Ikizdere Valley is one of priority ecologic region within 200 areas where is under protection in the world. It is natural conservation area. In this study, epilithic algal diversity of Cimil Stream in the Cimil (Tiron) Valley where is one of the most important protection areas were investigated. The ecological structure of the stream is to determine by using indicator algae. According to sampling results obtained from four different stations after rainy and dry seasons (November 2010 and August 2011), total 113 taxa belongs to five different division were identified. Diatoms have the most species diversity in terms of other groups (74, 65%). This was followed by Cyanophyta (28, 25%), Charophyta (6, 5%), Chlorophyta (4, 4%) and Euglenophyta (1, 1%). Achnanthidium minutissimum, Cocconeis pediculus, C. placentula, Cymbella affinis, Gomphonema parvulum, G. truncatum, Encyonema minutum, Hannaea arcus, Navicula menisculus, N. salinarum ve Nitzschia palea are common and dominant diatom species in the Cimil Stream. Indicator species showed that the ecological situation of the Cimil Stream is not yet under intense pressure pollution. However, it is seen that the stream showed a change towards β-α-mesosaprobic conditions from oligosaprobic top to bottom. For the area's tourism potential is very high, it is recommended that the necessary measures take as to maintaining ecological structure in future.

PDF

___

Anonim 2012. 2011 Çevre Durum Raporu. T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, Rize Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü, Rize.
Anonim 2013. 2013 Yılı Rize İl Çevre Durum Raporu. T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, Rize Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü, Rize.
Anonim 2014. Türkiye Çevre Sorunları ve Öncelikleri Değerlendirme Raporu. T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, Çevresel Etki Değerlendirmesi, İzin ve Denetim Genel Müdürlüğü Çevre Envanteri ve Bilgi Yönetimi Dairesi Başkanlığı Veri Değerlendirme Şube Müdürlüğü, Yayın No: 23, Ankara.
Adams SM. 2005. Using multiple response bioindicators to assess the health of estuarine ecosystems: An operational framework. In: Bortone S.A. (ed), Estuarine indicators. CRC Press, Boca Raton.
Anagnostidis K, Komárek J. 1988. Modern approach to the classification system of cyanophytes. 3-Oscillatoriales. Archiv Hydrobiol 80/Algol Stud 50-53, 327-472.
Aysel V. 2005. Check-List of the freshwater algae of Turkey. Journal of the Black Sea/Mediterranean Environment, 11 (1), 1-124.
Bahls LL. 1993. Periphyton bioassessment methods for Montana streams. Water Quality Bureau, Department of Health and Environmental Sciences, Helena, Montana.
Barlas M, Mumcu F, Dirican S, Solak C. N. 2001. Sarıçay (Muğla-Milas)da yaşayan epilitik diatomların su kalitesine bağlı olarak incelenmesi. IV. Ulusal Ekoloji ve Çevre Kongresi Bildiri Kitabı, 5-8 Ekim 2001, Bodrum, 313-322.
Bellinger BJ, Cocquyt CO, Reilly CM. 2006. Benthic diatoms as indicators of eutrophication in tropical streams. Hydrobiologia, 573,75-87.
Cox EJ. 1996. Identification of freshwater diatoms from live material. Chapman & Hall, London.
Çetin M. 2012. Ilıca Deresi (Fatsa, Ordu) algleri ve su kalitesinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ordu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim Dalı, Ordu.
Çiçek NL, Kalyoncu H, Akköz C, Ertan ÖO. 2010. Darıören Deresi ve Isparta Çayı (Isparta)nın epilitik algleri ve mevsimsel dağılımları. J FisheriesSciences.com, 4 (1), 78- 90.
Denys L. 1991. A check list of the diatoms in the Holocene deposits of the western Belgian coastal plain with a survey of their apparent ecological requirements. Professional Paper Belgische Geologische Dienst 246: 1-41.
Dere Ş, Dalkıran N, Karacaoğlu D, Elmacı A, Dülger B, Şentürk, E. 2006. Relationships among epipelic diatom taxa, bacterial abundances and water quality in a highly polluted stream catchment. Environ Monit Assess, 112, 1-22.
Fırat Ersoy A. 2001. Ilıcaköy (İkizdere-Rize) sıcak su kaynaklarının hidrojeolojisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Jeoloji Mühendisliği Anabilim Dalı, Trabzon.
Gesierich D, Rott E. 2012. Is diatom richness responding to catchment glaciations? A case study from Canadian headwater streams. J Limnol, 71, 72-83.
Gómez N, Licursi M. 2001. The Pampean Diatom Index (IDP) for assessment of rivers and streams in Argentina. Aquat Ecol, 5, 173-181.
Gönülol A, Öztürk M, Öztürk M. 1996. A check-list of the freshwater algae of Turkey. OMÜ Fen Edeb Fak Fen Dergisi, 7 (1), 8-46.
Guiry MD, Guiry GM. 2015. AlgaeBase. World-wide electronic publication, National University of Ireland, Galway. http://www.algaebase.org; searched on 22 July 2015.
Gürbüz H, Kıvrak E. 2002. Use of epilithic diatom to evaluate water quality in the Karasu River of Turkey. J Environ Biol, 23(3), 239-246.
Hartley B. 1996. An atlas of British diatoms. Biopress Ltd., Bristol, England.
Hellawell JM. 1989. Biological indicators of freshwater pollution and environmental management. Elsevier Science Publishers Ltd, London.
John DM, Whitton BA, Brook AJ. 2002. The freshwater algal flora of The British Isles. Cambridge University Press, Cambridge.
Kalyoncu H, Barlas M, Yorulmaz B. 2008. Aksu Çayında (Isparta-Antalya) epilitik alg çeşitliliği ve akarsuyun fizikokimyasal yapısı arasındaki ilişki. Ekoloji, 17(66), 15-22.
Kalyoncu H, Çiçek NL, Akköz C, Özçelik R. 2009. Epilithic diatoms from the Darıören Stream (Isparta/Turkey): Biotic indices and multivariate analysis. Fresen Environ Bull, 18,7, 1236-1242.
Kara H, Şahin B. 2001. Epipelic and epilithic algae of Değirmendere River (Trabzon-Turkey). Turk J Bot, 25, 177- 186.
Kelly MG, Whitton BA. 1995. The trophic diatom index: A new index for monitoring eutrophication in rivers. J Appl Phycol, 7, 433-444.
Kelly MG. 2000. Identification of common benthic diatoms in rivers. Field Stud, 9, 583-700.
Klee O, 1991. Angewandte Hydrobiologie. Trinkwasser, Abwasser, Gewässerschutz. Georg Thieme Verlag, Stuttgart.
Kolören Z, Taş B. 2012. Investigation on Cryptosporidium and Giardia in Water Supplies of Ikizdere (Rize-Turkey) by Immunofluorescence Test. EEST Part A: Energy Science and Research, 28(2): 649-656.
Komárek J, Anagnostidis K. 1986. Modern approach to the classification of the cyanophytes, 2-Chroococcales. Arch Hydrobiol 73/Algol Stud 43, 157-226.
Komárek J, Anagnostidis K. 1989. Modern approach to the classification of the cyanophytes 4-Nostocales. Arch Hydrobiol Suppl 82/Algol Stud 56, 247-345.
Komárek, J. & Anagnostidis, K. (1998): Cyanoprokaryota. 1. Teil: Chroococcales. In: Ettl H, Gärdner G, Heying H, Mollenhauer D (eds): Süsswasserflora von Mitteleuropa, vol. 19/1. 548 pp., Gustav Fischer, JenaStuttgartLübeck Ulm.
Kovács C, Kahlert M, Padisák J. 2006. Benthic diatom communities along pH and TP gradients in Hungarian and Swedish streams. J Appl Phycol, 18, 105-117.
Krammer K. 2003. Diatoms of Europe . Diatoms of the European inland waters and comparable habitats. Vol. 4. Cymbopleura, Delicata, Navicymbula, Gomphocymbellopsis, Afrocymbella. A.R.G. Gantner Verlag K.G, Ruggell.
Krammer K, Lange-Bertalot H. 1986. Bacillariophyceae 1. Teil, Naviculaceae. In: Ettl H, Gerloff J, Heynig H, Mollenhauer D. (eds): Süßwasserflora von Mitteleuropa, 2(1), G. Fischer, Stuttgart & New York.
Krammer K, Lange-Bertalot H. 1988. Bacillariophyceae 2. Teil, Bacillariaceae, Epithemiaceae, Surirellaceae. In: Ettl H, Gerloff J, Heynig H, Mollenhauer D. (eds): Süßwasserflora von Mitteleuropa, 2(2). G. Fischer, Stuttgart & New York.
Krammer K, Lange-Bertalot H. 1991a. Bacillariophyceae. 3. Teil: Centrales, Fragilariaceae, Eunotiaceae. In: Ettl H, Gerloff J, Heynig H, Mollenhauer D. (eds): Süßwasserflora von Mitteleuropa, 2(3), G. Fischer, Stuttgart & Jena.
Krammer K, Lange-Bertalot H. 1991b. Bacillariophyceae. 4. Teil: Achnanthaceae. Kritische Ergänzungen zu Navicula (Lineolatae) und Gomphonema. Gesamtliteraturverzeichnis. Teil 1-4. In: Ettl H, Gerloff J, Heynig H, Mollenhauer D. (eds): Süßwasserflora von Mitteleuropa, 2(4), G. Fischer, Stuttgart & Jena.
Kwadrans J. 1993. Diatom communities of acidic mountain streams in Poland. Hydrobiologia, 269/270, 335-342.
Kolaylı S, Baysal A, Şahin B. 1998. A Study on the epipelic and epilithic algae of Şana River (Trabzon-Turkey). Turk J Bot, 22, 163-170.
Lange-Bertalot H. 1979. Pollution tolerance of diatoms as a criterion for water quality estimation. Nova Hedwigia, 64, 285-303.
Palmer CM. 1969. A composite rating of algae tolerating organic pollution. J Phycol, 5, 78-82.
Prescott GW. 1962. Algae of the western Great Lakes area, with an illustrated key to the genera of desmids and freshwater diatoms. W.C. Brown Co., Dubuque, Iowa.
Rimet F, Cauchie HM, Hoffmann L, Ector L. 2005. Response of diatom indices to simulated water quality improvements in a river. J Appl Phycol, 17, 119-128.
Rott E, Van Dam H, Pfister P, Pipp E, Pall K, Binder N, Ortler K. 1999. Indikationslisten für Aufwuchsalgen. Teil 2: Trophieindikation, geochemische Reaktion, toxikologische und taxonomische Anmerkungen. Publ. Wasserwirtschaftskataster, BMfLF, Wien.
Round FE. 1973. The biology of the algae. 2nd Edition, Edward Arnold Publishers, London, UK.
Round FE. 1993. A reviev and methods for the use of epilithic diatoms for detecting and monitoring changes in river water quality. HMSO, London, UK.
Sládeček V. 1973. System of water quality from the biological point of view. Arch Hydrobiol Beih Ergebn Limnol, vol. 7, no. I-IV, p. 1-218.
Sládeček V. 1986. Diatoms as indicators of organic pollution. Acta Hydrochim Hydrobiol, 14, 555-566.
Steinberg C, Schiefele S. 1988. Biological indication of trophy and pollution of running waters, Z Wasser Abwasser Forsch, 21: 227-234.
Stevenson R, Bothwell L, Lowe L. 1996. Algal ecology: freshwater benthic ecosystems. Academic press, San Diego, USA.
Soininen J. 2002. Responses of epilithic diatom communities to environmental gradients in some Finnish rivers. Int Rev Hydrobiol, 87, 11-24.
Solak CN, Ector L, Wojtal AZ, Ács É, Morales E. 2012. A review of investigations on diatoms (Bacillariophyta) in Turkish inland waters. Nova Hedwig Beih, 141, 431-462.
Soylu EN, Gönülol A. 2005. Epipelic algal flora and seasonal variations of the River Yeşilırmak, Amasya, Turkey. Cryptogam Algol, 26, 4, 373-385.
Szczepocka E, Szulc B. 2009. The use of benthic diatoms in estimating water quality of variously polluted rivers. Oceanol Hydrobiol Stud, 38 (1), 17-26.
Şahin B. 2003. Epipelic and epilithic algae of lower parts of Yanbolu River (Trabzon, Turkey). Turk J Biol, 27, 107-115.
Taş B, Kurt I. 2014. Aşağı Melet Irmağının (Ordu) diyatomeler dışındaki epipelik alglerinin çeşitliliği. KFBD, 4 (11), 49-63. Taş B, Yılmaz Ö, Kurt I. 2015. Aşağı Melet Irmağı (Ordu, Türkiye)nda su kalitesinin göstergesi olan epipelik diyatomeler. TURJAF, 3 (6), baskı aşamasında.
Tokatlı C, Dayıoğlu H. 2011. Murat Çayı (Kütahya) epilitik diyatomeleri. Dumlupınar Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 25, 1-12.
Tuchman ML, Blinn DW. 1979. Comparison of attached algal communities on natural and artificial substrata along a thermal gradient. Br. Phycol. 5. 14: 243-254.
Van Dam H, Mertens A, Sinkeldam JA. 1994. A coded checklist ve ecological indicator values of freshwater diatoms from the Netherlands. Neth J Aquat Ecol, 28, 117-133.
Wan Maznah WO, Mansor M. 2000. Periphytic algal composition in Pinang River Basin, a case study on one of the most polluted rivers in Malaysia. J Biosci, 11 (1-2), 53- 67.
Wan Maznah WO, Mansor M. 2002. Aquatic pollution assessment based on attached diatom communities in the Pinang River Basin, Malaysia. Hydrobiologia, 487: 229-241.
Watanabe T., Asai K., Houki A., 1986, Numerical estimation to organic pollution of flowing water by using epilithic Diatom Assemblage Index (DAIpo). Sci Tot Environ, 55, 209-218.
Wehr JD, Sheath R. 2003. Freshwater algae of North America: ecology and classification. Academic Press, San Diego, CA. Whitton BA, Ellwood NT, W. & Kawecka B. 2009. Biology of the freshwater diatom Didymosphenia: a review. Hydrobiologia, 630, 1-37.
Yılmaz Ö. 2013. Elekçi Deresi (Fatsa, Ordu)nin Fizikokimyasal Özellikleri ve Epilitik Alg Florasının İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ordu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim Dalı, Ordu.
Zaman M. 2007. Doğu Karadeniz kıyı dağlarında yaylalar ve yaylacılık. Atatürk Üniv. yay. no: 960, Fen Edebiyat Fak. Yay No: 105, Erzurum
Zaman M, Birinci S. 2011. Doğu Karadenizde termal turizminin geliştirilebileceği merkezlere yeni bir örnek: İkizdere Kaplıcası. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15 (1), 405-429.