2000 Yıllardan Günümüze Türkiye Arıcılığının Değerlendirilmesi

Arıcılık; ucuz ve kolay istihdam olanağı sağlayan, toprağa bağımlı olmayıp, topraksız veya az topraklı aileler için tek başına geçim kaynağı olan, çevreye ve doğaya zararlı etkisi olmayan tarımın bir koludur. Mevcut coğrafi konumumuz, dört mevsimin bir arada yaşanması ile ülkemizde arıcılığa uygun ülkelerin arasında yer almaktadır. Günden güne gelişen teknolojiler, doğal yaşama ve doğal ürünlere olan ilginin artmasıyla arıcılıkta ülkemizde yaygınlaşmıştır. 2000’li yıllardan günümüze kadar veriler incelendiğinde ise kovan sayımızın her yıl artış gösterdiği dikkat çekmektedir. Son yirmi (2000-2020) yıllık süreçte, eski kovan sayısında %11,29’luk artış olup yeni kovan sayısında ise %95,62’lik artış belirlenmiştir. Aynı zamanda bal üretiminde %70,36 oranında artış olup balmumu üretiminde ise %16,83 oranında azalma olduğu belirlenmiştir. Bu derleme makalesinde ise, Türkiye hayvancılığın kolu olan arıcılığın, 20 yıllık veriler ile mevcut durumu incelenmiştir.

Evaluation of Turkish Beekeeping from 2000 Years to the Present

Beekeeping; It is a branch of agriculture that provides cheap and easy employment opportunities, is not dependent on land, is a sole source of livelihood for families with landless or little land and has no harmful effects on the environment and nature. Our current geographical location is among the countries suitable for beekeeping in our country with the coexistence of four seasons. Beekeeping has become widespread in our country with the increasing interest in natural life and natural products, with developing technologies day by day. When the data from the 2000s to the present are examined, it is noteworthy that the number of hives has increased every year. In the last twenty (2000-2020) years, there has been an increase of 11.29% in the number of old hives, and an increase of 95.62% in the number of new hives. At the same time, it was determined that there was an increase of 70.36% in honey production and a decrease of 16.83% in bee wax production. In this review article, the current situation of beekeeping, which is the branch of animal husbandry in Turkey, together with 20 years of data has been examined.

PDF

___

Akyol E, Kaftanoğlu O. 2001. Colony characteristics and the performance of caucasian (Apis mellifera caucasica) and Mugla (Apis mellifera anatoliaca) bees and their reciprocal crosses. Journal Of Apicultural Research, 40(3-4), 11-15.
Anonim 2007.Tarımsal Yapı (Üretim, Fiyat, Değer). T.C. Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü. (Erişim Tarihi: 30.03.2021)
Anonim 2020. TÜİK, Hayvansal üretim istatistikleri. www.tuik.gov.tr. (Erişim Tarihi: 15.04.2021)
Anonim 2021. TÜİK, Hayvansal üretim istatistikleri. www.tuik.gov.tr. (Erişim Tarihi: 15.04.2021)
Burucu V, Bal HSG. 2017. Türkiye’de arıcılığın mevcut durumu ve bal üretim öngörüsü. Tarım Ekonomisi Araştırmaları Dergisi 3(1), 28-37. ISSN: 2149-3948
Burucu V. 2021. Arıcılık ürün raporu 2021.Tarımsal Ekonomi ve Politika Geliştirme Enstitüsü Tepge. Tepge Yayın No: 330 ISBN: 978-605-7599-63-6,Mart/2021
Güneşdoğdu M, Akyol E. 2019. A Survey study to determine the structure of beekeeping in Adana province. Turkish Journal of Agriculture-Food Science and Technology 7(12), 2030- 2037.ISSN:2148-127X
Kandemir İ. 2004. Paket Arıcılık ve Paket Arılığın Kurulması. Uludağ Arıcılık Dergisi, 4(3) 100-103.
Karlıdağ S, Köseman A. 2015. Türkiye ve Malatya’da arıcılığın yeri ve önemi. Arıcılık Araştırma 13(27-31). ISSN 2146 - 2720
Karlıdağ S. 2011. Paket arıcılığı ve ülkemiz için önemi. Arıcılık Araştırma Dergisi, 6(10).ISSN 2146-2720
Kekeçoğlu M., Gürcan E.K., Soysal M.İ., 2007. Türkiye arı yetiştiriciliğinin bal üretimi bakımından durumu. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 4(2):227-236
Koday Z, Karadağ H. 2020. Türkiye’deki arıcılık faaliyetleri ve bal üretiminin bölgesel dağılımı (2007-2018). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 24(1), 495- 510.ISSN 1304-4990
Kösoğlu M, Karaca Ü, Yücel B, Topal E, Yıldızdal İ. 2018. Yapay oğul ve paket arı ile oluşturulan kolonilerin farklı koşullarda performans yönünden karşılaştırılması. Hayvansal Üretim , 59 (2) , 27-34 . DOI: 10.29185/hayuretim.460593
Kutlu MA , Kılıç Ö. 2020. Elazığ ili Türkiye arıcılığının sürdürülebilirliği üzerine bir çalışma. Adyutayam Dergisi 8(1), 38-49.
Lodesani M, Costa C. 2003. Bee breeding and genetics in Europe. Bee World, 84(2), 69-85.
Semerci A. 2017. Türkiye arıcılığının genel durumu ve geleceğe yönelik beklentiler. Mustafa Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22(2), 107-118.
Sahinler N, Sahinler S, Gul A. 2004. Biochemical composition of honeys produced in Turkey. Journal of Apicultural Research, 43(2), 53-56 https://doi.org/10.1080/00218839.2004.11101110.
Yurdakul O, Emeksiz F, Şengül S, Çökmez N. 2000. Tarım ürünleri iç ve dış pazarlaması. Türkiye Ziraat Mühendisliği V. Teknik Kongresi, Cilt (1): 177-2.