Domates Tarlalarında Sorun Olan Mısırlı Canavar Otunun [(Phelipanche aegyptiaca (Pers.) Pomel] Mücadelesinde Bazı Tuzak ve Yakalayıcı Bitkilerin Kullanım Olanakları
Parazit bitkiler içerisinden canavar otları tam parazit bitkiler olup, parazitlediği kültür bitkilerinde önemli oranda verim ve kalite düşüşüne neden olmaktadır ve bu yüzden yabancı otlar içerisinde en çok zarar veren bitkiler olarak bilinmektedir. Dünyada bu yabancı otlara karşı uygulanabilecek etkili tek bir yöntem olmaması nedeniyle genel olarak entegre mücadele önerilmektedir. Bu yabancı otların mücadelesinde tuzak ve yakalayıcı bitkilerin kullanımı önemli bir stratejidir. Bu çalışmada domateste sorun olan Mısırlı canavar otuna [Phelipanche aegyptiaca (Pers.) Pomel] karşı tuzak bitki olarak keten, yakalayıcı bitki olarak lahana, bürüksel lahanası, brokoli, karnabahar, kanola, şalgam turpu ve mercimek bitkilerinin kullanım olanakları araştırılmıştır. Bu çalışmada keten ve mercimek dışındaki bitkilerin canavar otuna etkisi, dünyada ilk kez araştırılmıştır. Ayrıca çalışma ülkemizde bu konuda yapılan ilk çalışma olması nedeniyle önemlidir. Bu amaçla, 2008-2009 yıllarında Adana ilinde, tesadüf blokları deneme desenine göre dört tekerrürlü olarak tarla denemeleri yürütülmüştür. Denemeler sonucunda yakalayıcı bitkiler içerisinden Phelipanche aegyptiaca’nın dal sayısında % 59.5, kuru ağırlığında % 50.89 etkili bulunan şalgam turpu uygulamasının en etkili uygulama olduğu, diğer Brassica türlerinden brokoli ve kanolanın ise potansiyel yakalayıcı bitkiler olduğu belirlenmiştir. Tuzak bitki olarak denemeye alınan ketenin ise mısırlı canavar otunun dal sayısında % 14.5, kuru ağırlığında % 20.24 etkili olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, ekilen tohum miktarının artırılması halinde bu tuzak ve yakalayıcı bitkilerin etkisinin artacağı ve bu konuda daha fazla çalışma yapılmasına ihtiyaç olduğu kanaatine varılmıştır.
