Hava Gücünün Yükselişi ve Harp Prensipleri
Harp silah ve araçlarındaki teknolojik gelişmeler ile tehdit algısında yaşanan farklılaşma, harbin şeklini değiştirmiş ve harekât alanını genişletmiştir. Hava ve uzay gücü; dünyanın her noktasında kullanılabilen, aynı sınırı paylaşma veya harekât alanında bir bölgeye sahip olma gerekliliğine ihtiyaç duymayan bir kuvvettir. Sahip olduğu menzil ve sürat yetenekleri sayesinde politik hedefe katkı sağlayacak şekilde tüm dünya coğrafyasını kendine harp alanı olarak seçebilmektedir. Libya, Irak ve Afganistan harekâtları okyanusların ve denizlerin günümüz harplerinde engel olma özelliklerini yitirdiğini göstermiştir. Hava ve uzay gücü harekât ortamının üçüncü boyutunu ve yüksek teknolojiyi kullanarak satıh güçlerine oranla daha az riske maruz kalmaktadır. Bu çalışmada, XXI. yüzyılda icra edilen askerî operasyonlarile hava ve uzay gücünün harekât ortamına getirdiği yenilikler, harp prensipleri dikkate alınarak tarihsel dizin içinde incelenmiştir. Hava ve uzay gücü sahip olduğu insanlı ve insansız platformlar, uzun menzilli akıllı mühimmat seçenekleri ve eğitimli personeliyle harekât ortamında harp prensiplerinin uygulanabilirliğini artırmıştır
The Rise ofAir Power and Principles ofWar
Technological developments in warfare weapons and equipment, the differentiation in the perception of threat have forced to change the type of the war and expanded the operation area where it is executed. Air and Space power can globally conduct campaign without any area constraints and without neither need for frontier nor demand for area in theater. It can choose anywhere on the earth as a theater according to political goals, thanks to its range and speed capabilities. Libya, Iraq and Afghanistan campaigns showed that preventing effects of oceans and seas couldn’t degrade the success of air power. When compared to surface forces air and space power exposed to low risk due to third dimension of operation area where it conducts operations and high tech weapons. In this article, we examined the operations conducted in the 21st century by chronological order and the contributions of air and space power to modern warfare by considering principles of war. It is concluded from the study that manned and unmanned platforms, long-range smart weapons and well trained personnel of air and space power have increased the implementation of principles of war in modern warfare
___
- Anrig, C. (2009). Allied air power over Libya. Air & Space Power Journal, 25 (4), 89-109.
- Arkin, W. M.(2007). Divine victory for whom? Airpower in the 2006 IsraelHezbbollah War. Strategic Studies Quarterly, Winter 2007, 98-141.
- Air War College (2012). Principles of war. 13 Mart 2013’te http://www.apc.maxwell.af.mil/l006/pubs/alpha3_script .pdf adresinden alınmıştır.
- Army War College (2011). Introductıon to the principles of Warand Operations. 4 Şubat 2013’te http://www.uc.edu/armyrotc/ms2text/MSL_201_L02b_Intro_to_Principles _of_War_and_Operations.pdf. adresinden alınmıştır.
- Best, A. (2012). 20.yüzyılın uluslararası tarihi. (Çev. T. U. Belge), Ankara: Siyasal Yayınlar.
- Ball, G. (2011). Operation enduring freedom. Air Force Historical Studies Office. 11 Haziran 2013’te http://www.afhso.af.mil/topics/factsheets /factsheet.asp?id=18634 adresinden alınmıştır.
- Blanchard, C. (2006). Lebanon: The Israel-Hamas-Hezbollah Conflict. Congressional Research Service. Bukkovoll, T. (2009). Russia’s military performance in Georgia. Military Review, November-December, 57-62.
- Bush, G. W. (2011). Address to a joint session of congress and the American people. 10 Ağustos 2013’te http://www.whitehouse.gov/news/releases/2001/09/20010920-8.html adresinden alınmıştır.
- Buzan, B. (2008). Askerî güvenliğin değişen gündemi. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 5 (18), 107-123.
- Churchill, W. (1933). House of Commons. 11 Temmuz 2013’de https://www.winstonchurchill.org/images/pdfs/for_educators/The%20Flyin g%20Peril.pdf adresinden alınmıştır.
- Clausewıtz, C. V. (2001). Savaş Üzerine. (Çev. S. KOÇAK), İstanbul: Doruk Yayınevi.
- Cordesman, A. H. (2007). The lesson of the 2006 Israeli-Hezbollah War. Washington DC: CSIS Press.
- Cordesman, A. H. (2003). The lessons of the Iraq War. Washington DC: CSIS Press.
- Cordesman, A. H. (2002). The lessons of Afghanistan. Washington DC: CSIS Press.
- Cural, A. (2011). Bush doktrini ve askerî gücün önalıcı ve önleyici savaş kapsamında kullanılması. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
- Dale, C. (2008). Operation Iraqi freedom: Strategies, approaches, results, and issues for congress. Congressional Research Service.
- Department of the Air Force (2011). Air Force Basic Doctrine AFDD 1, AF Pubs. Department of Defence (2011). USA Joint Operation, Joint Publication 3.0, Joint Pubs.
- Doyle, M. W. (1983). Kant, liberal legacies, and foreign affairs. Philosophy and Public Affairs, 12 (3), 205-235.
- Ekmekçi, F. (2011). Demokratik barış teorisi: Bir değerlendirme. Uluslararası Hukuk ve Politika, 7 (26), 107-124.
- Erol, M.S.(Ed.) (2012). Sıcak barış’ın soğuk örgütü: Yeni NATO. Barış Kitabevi.
- Grant, R. (2011). Enduring freedom’s new approach. Air Force Magazine, October, Vol: 94, 62-67.
- Haggerty, B. T. (2012). Safe havens in Syria: Missions and requirements for an air campaign. MIT Security Studies Program Working Paper, Department of Political Science.
- Hava Harp Akademisi (2014). Hava Harp Tarihi Sempozyumu (ISAW 2014). 11 Nisan 2014’te http://www.hvkk.tsk.tr/ISAW/Index.html adresinden alınmıştır.
- Ignatius, D. (2006). Behind the crisis, a push toward war. Washington Post, 14 July.
- Johnsen, W.T. (1995). The principles of war in the 21st century: Strategic considerations. U.S. Army War College Strategic Studies Institute.
- Jhonson, S., Chorley E. (2012). Briefing: Options to prevent a nuclear Iran. Jane’s Defence Weekly, 49 (13), 24-32.
- Jomini, A.H. (1983). Harp Sanatının Ana Hatları. (Der. J.D.Hittle) (çev. Osman Ersöz), HAK Basımevi.
- ISSN: 1303-6831
- Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
- Başlangıç: 2002
- Yayıncı: Milli Savunma Üniversitesi Alparslan Savunma Bilimleri ve Millî Güvenlik Enstitüsü