Bazı düşünürler, sanatkârlar ve yazarlar verdikleri eserlerden ötürü zamanlarından çok yarına ait olurlar ve gelecek dönemlerde yaşarlar. Hayattayken hak ettiği farkındalığa nâil olamasa veya bunu bir şekilde yaratamasa bile bir gün okuyucusunu ve gözleyicisini bulabileceğine duyduğu güven içinde kendini amansızca eserlerine adarlar, adeta çilehaneye dönen köşelerinde münzevi bir hayat sürerler. Bu fikri, düşünceyi kağıda dökmenin bedelidir!