Acil Serviste Görevli Ruh Sağlığı Çalışanlarının Fiziksel Kısıtlamalara Yönelik Tutum ve Görüşleri

Zorunlu tedaviler etik, hukuki ve klinik açıdan sağlık çalışanları için zorlayıcı olabilmektedir. Bu araştırmada bir ruh ve sinir hastanesi acil servisinde görev yapan ruh sağlığı çalışanlarının fiziksel kısıtlama uygulamaları ile ilgili bilgi, tutum ve düşüncelerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Tanımlayıcı-kesitsel tipte çevrim içi anket çalışması olarak tasarlanan araştırmaya acil serviste görev yapan ve katılmayı kabul eden, araştırma ekibinden olmayan tüm sağlık çalışanları çalışmaya dahil edilmiştir. Katılımcıların sosyodemografik bilgileri, çalışma deneyimleri, son bir ay içinde fiziksel kısıtlama uygulamalarına ilişkin tahminleri ve bu uygulamalara yönelik tutum ve görüşleri belirlenmiştir. Çalışmaya toplam 55 sağlık çalışanı (31 asistan doktor, 10 uzman doktor, 6 hemşire, 8 güvenlik personeli) katılmıştır. Katılımcıların yaş ortalaması 32±6,4 (24-50, min-max) olup %52,7’si kadındır. Sağlık alanında çalışma süresi ortalama 6,6±5,7 (1-22, min-max) yıl, kurumda çalışma süresi ise ortalama 4,1±4,1 (1-17, min-max) olarak saptanmıştır. Çalışanların tahminine göre acil servise başvuran hastalarda tahmini ortalama fiziksel kısıtlama oranı %13,5±13 (2-60, min-max) olarak bildirilmiş; ancak aynı ay içinde bu oran yaklaşık %4 olarak gerçekleşmiştir. Tahmini ortalama fiziksel kısıtlama süresi 87,8±54,1 (20-300, min-max) dakika olarak bildirilmiş; ancak aynı ay içinde gerçekte fiziksel kısıtlama süresi ortanca 60 dakika olarak kaydedilmiştir. Mesleki çalışma süreleri ile fiziksel kısıtlama süresi, kısıtlama oranı ve komplikasyon oranına ilişkin tahminler arasında anlamlı ilişki saptanmamıştır (p>0,05). Ruh sağlığı çalışanlarının fiziksel kısıtlama oranı ve kısıtlama süresi konusunda gerçek değerlere göre daha yüksek, dolayısıyla sürecin daha olumsuz olduğuna ilişkin bir yanlış algıları olduğu düşünülmüştür.

Anahtar Kelimeler:

fiziksel kısıtlama, zorunlu tedavi, acil psikiyatri, acil müdahale

Attitudes and Perceptions of Healthcare Workers on Physical Restraints in a Mental Hospital Emergency Unit

Coercive treatments can be ethically, legally and clinically challenging for healthcare professionals. The aim of this study was to determine the knowledge, attitudes and opinions of healthcare professionals at a mental heallth hospital emergency unit on such procedures. The study was designed as a descriptive cross-sectional online survey. All healthcare professionals working at the emergency unit of the study center who agreed to participate and who were not part of the research team were included. Sociodemographic information, information about working experience, and estimates of and attitudes towards physical restraint practices in the previous month were questioned. A total of 55 healthcare workers (31 trainees, 10 specialist psychiatrists, 6 nurses, 8 security personnel) participated in the study. The mean age of the participants was 32±6.4 years (24-50, min-max) and 52.7% were female. The mean duration of employment in the health sector and current institution were 6.6±5.7 (1-22, min-max), and 4.1±4.1 (1-17, min-max) years, respectively. The estimated mean rate of physical restriction was 13.5±13% (2-60, min-max). However, the actual median rate was 4% (0 - 8.8% min-max) in the same month. The estimated mean duration of physical restraint was reported as 87.8±54.1 (20-300, min-max) minutes, whereas the median actual duration of physical restraint was 60 minutes. No significant relationship was found between the estimates of duration, rates and complication rates of of physical restraint and the duration of professional experience (p>0.05). It was observed that healthcare workers had a negative misperception regarding the rate and duration of physical restraints

Keywords:

Physical restraint, coercive treatments, emergency psychiatry, emergency interventions,

PDF

___

1. Herrman H, Allan J, Galderisi S, ve ark. Alternatives to coercion in mental health care: WPA Position Statement and Call to Action. World Psychiatry. 2022;21:159-60.
2. Savaşan A, Mete L. Investigation of aggression and restriction methods in psychiatric settings of a training and research hospital. J Clin Psy. 2018;21:130-6.
3. Tekkas K, Bilgin H. Psikiyatri Servislerinde Kullanılan Profesyonel Kontrol Yöntemleri: Kullanım Nedenleri, Türleri, Uluslararası Uygulamalar ve Algılamalar. Türk Psikiyatri Dergisi. 2010;21:235-42.
4. Bilici R, Sercan M, Tufan E. Using of seclusion and restraint in psychiatry clinics. Dusunen Adam The Journal of Psychiatry and Neurological Sciences. 2013;26:80-8.
5. Ucun Y, Gürhan N, Kaya B. Psikiyatri Kliniğinde Çalışan Hemşirelerin ve Hekimlerin Hasta Kısıtlama Yöntemleri ile İlgili Görüşleri. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi. 2015;17:10-20.
6. Köse G, Taştan S, Catalbaş A, ve ark. Bir Üniversite Hastanesinde Çalışan Hemşirelerin Fiziksel Kısıtlama Kullanımına İlişkin Bilgi, Tutum ve Uygulamalarının Belirlenmesi. Kocaeli Med J. 2020;9:39-48.
7. Kaya H, Aşti T, Acaroğlu R, ve ark. Hemşirelerin fiziksel tespit edici kullanımına ilişkin bilgi, tutum ve uygulamaları. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi. 2008;1:21-9.
8. Gül Ü, Kavak F. Hemşirelerin Fiziksel Tespite Yönelik Bilgi Düzeyi, Tutum ve Uygulamalarının Değerlendirilmesi. ACU Sağlık Bil Derg. 2019;10:657-62.
9. Karagözoğlu Ş, Özden D. Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin fiziksel kısıtlamaya ilişkin bilgi ve uygulamaları. Hemsirelikte Arast Gelist Derg. 2013;15:11-22.
10. Paradis-Gagné E, Pariseau-Legault P, Goulet MH, ve ark. Coercion in psychiatric and mental health nursing: A conceptual analysis. Int J Ment Health Nurs. 2021;30:590-609.
11. Yönt GH, Korhan EA, Dizer B, ve ark. Examination of ethical dilemmas experienced by adult intensive care unit nurses in physical restraint practices. Holist Nurs Pract. 2014;28:85-90.
12. Hakverdioğlu G, Demir A, Ulusoy MF. Yoğun bakım hemşirelerinin fiziksel kısıtlamaya ilişkin bilgilerinin değerlendirilmesi. Türkiye Klinikleri J Med Sci . 2006;26:634-41.
13. Uzun U, Sancak B, Özer Ü, ve ark. Tespit Uygulamalarını Etkileyen Değişkenler: Bir Ruh Sağlığı Hastanesi Örneği. Yeni Symposium. 2015;53:16-21.
14. Göktaş A, Buldukoğlu K. Fiziksel Tespit Azaltma Kapsamında Uygulanan Müdahaleler. Sağlık Bilimleri Üniv Hem Derg. 2022;4:27-32.
15. Chieze M, Hurst S, Kaiser S, ve ark. Effects of seclusion and restraint in adult psychiatry: A systematic review. Front Psychiatry. 2019;10.
16. Colton D, Xiong H. Reducing seclusion and restraint: Questionnaire for organizational assessment. J Psychiatr Pract. 2010;16:358-66.
17. Sercan M, Bilici R. Türkiye’de bir ruh sağlığı bölge hastanesindeki hasta bağlama uygulamalarının değişkenleri. Türk Psikiyatri Derg. 2009;20:37-48.
18. Coşkun S, Avlamaz F. Analysis of the Use of Mechanical Restraints and the Restraining Periods Applied in Acute Psychiatric Clinics in a One-Year Period. J Psychiatr Nurs. 2010;1:51-5.
19. Kılıç G, Polat Ü. Yoğun Bakımda Tartışmalı Bir Uygulama: Fiziksel Kısıtlama. Türk Hem Der Derg. 2021;2:66-76.
20. WHO. Strategies to end seclusion and restraint: WHO Quality Rights Specialized training. Geneva: World Health Organization; 2019.
21. Ye J, Wang C, Xiao A, ve ark. Physical restraint in mental health nursing: A concept analysis. Int J Nurs Sci. 2019;6:343-8.
22. Sönmez E, Akvardar Y. A Social Norms Approach to Substance Abuse Prevention in Youth “The more I think you drink, the more I drink”. Bağımlılık Derg-Journal of Dependence. 2015;16:86-94.
23. Yalçın M, Baş A, Bilici R, ve ark. Psychiatric emergency visit trends and characteristics in a mental health epicenter in Istanbul during COVID-19 lockdown. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol. 2021;56:2299-310.