Fıkralar, Türk Halk Edebiyatında ilk dönemlerden beri sözlü gelenekte yasayan nükteli küçük hikâyelerdir. Anadolu’da bazı yöreler veya bölgelerle(Karadeniz, Karatepe, Andaval…)ilgili yöre veya bölge insanının karakteristik özelligini gösteren güldürücü fıkralar oldukça yaygındır. Ermence fıkraları da bu gruba giren fıkralardandır. Arastırmaya konu olarak seçtigimiz Ermence fıkraları, isledikleri konular açısından (saflık, kurnazlık, hilebazlık, zekilik; dil kullanımı, toplum hayatı ), dil, anlatım; kisi, yer ve zaman açısından degerlendirilmistir.

Anecdotes, in the Turkish Folk Literature have been small stories with jokes since the early rich oral tradition. Funny anecdotes which are about some locations and regions in Anatolia (Black Sea, Karatepe, Andaval…) or which reflect the characteristics of the residents at the region are quite widespread. Anecdotes of the Ermence are in this group as well. Anecdotes of the Ermence, we have chosen for this research have been evaluated in respect of the subjects they use (purity, craftiness, jugglery, cleverness, use of language, social life) and in terms of language, expression, people, time and place.