Malatya'da Yarı Kırsal Bir Bölgede Ergenlerde Boyun Eğici Davranış ile Fiziksel Şiddete Maruziyet Asındaki İlişki

Ergenlik ve genç yetişkinlik dönemleri şiddet içerikli davranışların arttığı dönemlerdir. Şiddete doğrudan maruz kalanlar ile tanıklık edenler tarafından algılanışı, kişilik, tutum ve davranışların gelişimi açısından önemlidir. Bu çalışmanın amacı Malatya\'da bir yarı kırsal bölgede ergenlerin boyun eğici davranış özellikleri ile fiziksel şiddete maruziyetleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Kesitsel tipte olan araştırma Malatya'nın yarı kırsal bir bölgesinde gerçekleştirilmiştir. Hekimhan İlçe Merkezi ve rastgele seçilen üç kasabasında 410 ergen araştırma kapsamına dahil edilmiştir. Savaşır ve Şahin (1992) tarafından geliştirilmiş "Boyun Eğici davranış Ölçeğini" de (BEDÖ) içeren araştırma anketi gözlem altında uygulanmıştır. Verilerin analizinde unpaired t testi ve regresyon analizi kullanılmıştır.410 ergenin % 60.2'si erkek, %39.8'i kızdır. Ergenlerin %33.7'si ilköğretim, %66.3'ü lise de öğrenim görmekteydi. Ergenlerin %41.3'ü evde, %41.9 okulda, %41.5 sokakta fiziksel şiddete maruz kaldıklarını ifade ettiler. Erkek ergenlerin BEDÖ puan ortalaması 34,1±11,4, Kızların BEDO puan ortalaması 36,2±11,9 ile anlamlı farklılık göstermemekteydi (p=0,073). Evde şiddet gören ergenlerin, görmeyenlere göre boyun eğme davranışı puanları daha yüksekti (t=1,993; p

The Relationship between Submissive Behavior and Exposure to Physical Violence in Adolescents in a Semi-Rural Area of Malatya

Adolescence and young adulthood are periods that increase in violent behaviors. Perceived by the victims directly and those who witness the violence is important for the development personality, attitudes and behaviors. The aim of this study is to investigate the relationship between submissive behavior characteristics of adolescents and exposure to physical violence in a semi-rural area, in Malatya. This is the cross-sectional survey was conducted in a semi rural area of Malatya. Hekimhan District Centre and randomly selected three town 410 adolescents were included in the study. The research survey and "Submissive Behavior Scale" developed by Savaşır and Şahin (1992) was applied under observation. Unpaired t-test and regression analysis were used for data analysis. 60.2% male and 39.8% were female of 410 adolescents. 33.7% primary and 66.3% high school education of adolescents has been attending. From the adolescents 41.3% at home, 41.9% in school, 41.5% in the street, stated that they had experienced physical violence. Male adolescents SAS mean 34.1 ± 11.4, and 36.2 ± 11.9 with the mean of female showed no significant difference (p = 0.073). Submissive behavior score of adolescents victimized by domestic violence was higher than the ones who do not (t = 1.993, p <0.05). The standardized regression coefficient is interpreted, exposed to physical violence in the home increased by 13.9% to an increase of one-unit leads to in the submissive behavior (F = 7.892, p = 0.005). As conclussion; in this study it was found a significant relationship between submissive behavior and physical violence at home. The consciousness-raising programs for adolescents, parents and teachers are needed.

PDF

___

1. World Health Organization (WHO). Violence and health:task force on violence and health. Cenevre, 1998.
2. Özkan YY. Aile içinde çocuğa yönelik şiddet: Muğla/Milas Uğurlu Özbilim Dershanesi oks öğrencileri örneği. Yüksek lisans tezi, Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas, 2008.
3. Cengiz M. Çocukların aile içi şiddete uğramasina neden olan sosyo-ekonomik faktörler. Yüksek lisans tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya, 2008. 4. The Violence Prevention Alliance (VPA) (2010).
http://www.who.int/violenceprevention/approach/definition/en/index.html access date 17.09.2010
5. Kaya M, Güneş G, Kaya B, Pehlivan E. Tıp fakültesi öğrencilerinde boyun eğici davranişlar ve şiddetle ilişkisi. Anadolu Psikiyatri Derg. 2004;5(1):5-10.
6. Hüsman Z. Lise ikinci sinif öğrencilerinin şiddet deneyimlerinin nitelik ve nicelik açisindan tetkiki. Yüksek lisans tezi, Maltepe Üniversitesi, İstanbul, 2007. 7. Adams JF. Ergenliği anlamak. In: B. Onur, ed, Ergenliği anlamak. Ankara: İmge Yayınları, 1995;13-48.
8. Ergenlik ve genel özellikleri. http://www.belemir.net/download/PD7C21NF.pdf access date 27.01.2010
9. Boulter L. Family-school connection and school violence prevention. Negro Educ Rev. 2004;55(1):27-40.
10. Loeber R, Stouthamer-Loeber M. Family Factors as Correlates and Predictors of Juvenile Conduct Problems and Delinquency. In: Tonry M, Morris N, eds, Crime and Justice, Vol. 7. Chicago: University of Chicago Press. 1986;29-149.
11. Koç M, Bayraktar B, Çolak S. Üniversite öğrencilerinde boyun eğici davranışlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2010;28(1): 257-80.
12. Yıldırım İ, Ergene T. Lise son sinif öğrencilerinin akademik başarılarının yordayıcısı olarak sınav kaygısı, boyun eğici davranışlar ve sosyal destek. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2003;25(2):224-34.
13. Tuzcuoğlu S, Korkmaz B. Psikolojik danişma ve rehberlik öğrencilerinin boyuneğici davraniş ve depresyon düzeylerinin incelenmesi. M.Ü. Atatürk Eğitim Bilimleri Dergisi. 2001;14:135-52.
14. Öngen Erol D. The relationships between selfcriticism, submissive behavior and depression among Turkish adolescents. Pers Individ Dif. 2006;41(5):793-800.
15. Kaya M, Genç M, Kaya B, Pehlivan E. Tıp fakültesi ve sağlik yüksekokulu öğrencilerinde depresif belirti yayginliği, stresle başa çikma tarzlari ve etkileyen faktörler. Turk Psikiyatri Derg. 2007;18(2):137-46.
16. Hamurcu H, Sargın N. Lise öğrencilerinin boyun eğme davranışları ile psikolojik ihtiyaçları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2011; 31(2):171-87.
17. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü. Türkiye nüfus ve sağlık araştırması, 2008. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, Sağlık Bakanlığı Ana Çocuk Sağlığı ve Aile Planlaması Genel Müdürlüğü, Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı ve TÜBİTAK, Ankara, Türkiye. 2009.
18. Türkiye Büyük Millet Meclisi. Türkiye'de Ortaöğretime Devam Eden Öğrencilerde ve Ceza ve İnfaz Kurumlarında Bulunan Tutuklu ve Hükümlü Çocuklarda Şiddet ve Bunu etkileyen Etkenlerin Saptanması, Araştırma Raporu. 2007.
19. Celbiş O, Karaoğlu L, Eğri M, Özdemir O. Violence among high school students in Malatya: A prevalance study. Turk Med J Sci. 2012;42(2):343-50.
20. Ayan, S., Kocacık, F. Çocuk İstismarı: Sivas (Türkiye) örneği. Uluslar Arası İnsan Bilimleri Dergisi. 2009; (1):953-68.
21. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı. Türk ailesinde adolesanlarin sorunları. Ankara: T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Yayınları, Yayın no:100, 1997.
22. Tümkaya S, Çelik M, Aybek B. Lise öğrencilerinde boyun eğici davranışlar, otomatik düşünceler, umutsuzluk ve yaşam doyumunun incelenmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2011;20(2):77-94.
23. Özkan A İ, Özen A. Öğrenci hemşirelerde boyun eğici davranışlar ve benlik saygısı arasindaki ilişki. TAF Prev Med Bull. 2008;7(1):53-8.
24. Karabilgin SÖ, Şahin H. Tıp fakültesine yeni başlayan öğrencilerin problem çözme becerilerine ilişkin algılarının ve boyun eğici davranış durumlarının değerlendirilmesi. Turkiye Klinikleri J Med Sci. 2012;32(6):1536-44.
25. Torun S, Arslan S, Nazik E, Akbaş M, Yalçın ÖS. Hemşirelik öğrencilerinin benlik saygısı ve boyun eğici davranışlarının incelenmesi. CMJ. 2012;34:399-404.
26. Mayda, AS, Gerçek ÇG, Güneş C, Hüseyinoğlu A, Güler MB, Yıldırım A. Tıp fakültesi öğrencilerinde depresif belirti sıklığının demografik özellikler, sigara, alkol, madde kullanımı, baskın el ve şiddete meruz kalma ile ilişkisi. TÜBAV Bilim Dergisi. 2009;2(4):476-83.