Atalık, Kafkasya’da bir ailenin çocuğunun bir başka aileye verile- rek orada büyütülmesi ve yetiştirilmesi geleneğini ifade eden ve baba anlamına gelen ata isminden türetilmiş bir terimdir. Gök- türkler zamanından itibaren örneklerine rastlanılan bu Türk gele- neği Selçuklularda da Atabek adıyla bulunmaktaydı. Atalık gelene- ği Kafkasya ve İdil bölgelerinde yaşayan Bulgar Türklerinde de gö- rülürdü. Altın Ordu ve Kırım hanlarının şehzadelerinin Kafkas- ya’da büyütüldükleri, burada silâh kullanmayı, ata binmeyi, aile terbiyesini öğrendikten sonra ailelerine teslim edildikleri bilin- mektedir. Bu şehzadeleri Kafkasya’da eğiten aileler onların ma- nevî babaları, atalıkları sayılırdı. Atalık geleneğinin kadim devir- lerden beri Adigelere (Çerkeslere) özgü bir toplumsal kurum ol- madığı, kuzeyden gelen atlı-göçebe bozkır savaşçıları tarafından Kafkaslara taşındığı açıktır. Atalık adının bir terim ve kurum ola- rak Göktürkler, Bulgarlar, Kıpçaklar ve Selçuklularda mevcut ol- duğu ve Moğolların da kültürel etkileşim aracılığıyla atalık kuru- munu kendi bozkır kültürlerine uyarladıkları görülmektedir