AMAÇ: Hacettepe Üniversitesi’nin sağlık alanında eğitim veren fakülte ve yüksekokullarında meslekler arası işbirliği ve hasta güvenliği ile ilgili farkındalığı artırmak amacıyla 2010 yılında başlatılan bir proje ile eğitimlerin verilebileceği simülasyon ortamlarının yaratılması ve eğitim programlarının geliştirilmesi hedeflendi.GEREÇ VE YÖNTEM: Hekim adaylarına “Fizyoterapistlik” meslek alanına özel beceri ve tutum geliştirmek üzere verilen temel bilgilerin kuramsal aktarımı (28 saat), deneyerek öğrenmenin gereği olan ortopedi alanında klinik tartışma örnekleri (4 saat), ortopedik vakalardan oluşan standart hastalar üzerinde, klinik senaryolara dayalı simülasyon uygulamaları (28 saat) ve çözümleme oturumları (4 saat) gerçekleştirildi. Programın başında ve sonunda 47 gönüllü öğrenciye fizyoterapistlik mesleği ile ilgili bilgi, tutum, davranış ve farkındalıklarını değerlendiren sorulardan oluşan bir anket uygulandı.BULGULAR: Fizyoterapistlerin lisans eğitiminde aldığı ortak tıp dersleri (p=0.219), akademik unvanlar alabilmeleri (p=0.180), hasta güvenliğini tehdit edebilecek uygulamalar (p=0.383) ve invaziv girişimlerde bulunabilmeleri (p=0.143) ile ilgili sorulara eğitimler sonrasında verilen cevaplarda istatistiksel fark bulunmaması bu alanlarla ilgili farkındalıklarının var olduğunu ortaya koydu. Fizyoterapistlerin yoğun bakım hizmeti vermesi (p<0.001), tanı koymaması (p=0.041), iğne yapma kan alma gibi yetkilerinin olmaması (p=0.007), radyografi tetkiki isteme (p<0.001) ve ilaç yazma yetkilerinin olmaması ile ilgili cevaplarda istatistiksel olarak anlamlı farkların bulunması meslekler arası iş birliği ve hasta güvenliği eğitimlerinin öğrencilerin farkındalıklarını arttıran güçlü yanlarını ortaya koydu.SONUÇ: Sağlık çalışanlarının eğitiminde, çalışma ortamlarına benzer durumları sağlayacak yeni eğitim programları ve yöntemlerinin kullanılması gerekmektedir. Başlatılan bu program, sağlık bilimleri alanındaki eğitimler bağlamında ülkeye örnek olacak bir ilk pilot uygulamadır.

OBJECTIVES: The study was aimed to create simulation environment with developing new education programmes to increase the awareness of interprofessional collaboration and patient safety education in department of health sciences in Hacettepe University in 2010. MATERIALS AND METHODS: Doctor candidates had courses about therotical basic knowledge (28 hours), orthopedic clinic case examples based on empirical learning (4 hours), simulation interventions on standard patients with orthopedic clinical scenarios (28 hours) and solution meetings (4 hours) in the field of physiotherapy occupation. A questionnaire including questions about information, attitude, behavior and awareness in the occupation of physiotherapist was applied 47 students at the beginning and the end of the education programme. RESULTS: No statistically significant difference were found on answers to questions related to similar medical courses during bachelor education (p=0.219), having academic degrees (p=0.180), interventions related to patient safety (p=0.383), invasive practice (p=0.143) that demonstrated their awareness in the field of physiotherapy occupation. There were significant differences related to questions about intensive care employment (p<0.001), not have a responsibility of diagnosis (p=0.041), give an injection, or to take blood (p=0.007), radiograpy consultation and prescribe medicine (p<0.001) that indicated the strengths of the interprofessional collaboration and patient safety courses improved the awareness of the students. CONCLUSION: New education programmes and methods aimed simulation environments has to develop in the education of health professionals. In our country, this pilot study serves as a model in education in health sciences.