___

Aksan, D. (2001). Türkçenin Gücü. İstanbul: Bilge Yayınevi.

Altay, A. (2002). Hukuk Dili ve Hukuk Çevirisi. Ankara: Evin Yayınları.

Altındağ, N. (2016). Türk milliyetçiliğinin siyasallaşması ve batı/batılılaşma algısı. AÇÜ Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2), 43-64.

Anamur, H. (Ed.). (1997). Hasan-Âli Yücel anma kitabı: çeviri, ekinler ve zamanlar kavşağı. Istanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi, UNESCO Türkiye Milli Komisyonu Yayını.

Aziz, A. (1991). Televizyon yayınlarında geleneksel kültür. Ankara: Türkiye Sosyal Ekonomik Siyasal Araştırma Vakfı Yayını.

Barbour, S. (2002). Germany, Austria, Switzerland, Luxembourg: The Total Coincidence of Nation and Speech Communities? In S. Barbour & C. Carmicheal (Ed.) Language and Nationalism (pp.151-167). Oxford: Oxford University Press.

Batmaz, V. (1995). T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu - Türkiye’de televizyon ve aile. Ankara: Bizim Büro Basımevi.

Bourdieu, P. (1983). The field of cultural production, or the economic world reversed. (R. Nice, Trans). Poetics,12 (4-5), 311-356.

Bourdieu, P. (1991). Language and symbolic power. (G. Raymond & M. Adamson, Trans). Cambridge: Polity Press.

Bourdieu, P. & Wacquant, L. J.D. (1992). An invitation to reflexive sociology. Chicago: The University of Chicago Press.

Börekçi, M. (2006). Atatürk – Dil ve Kültür. A. Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi 31, 15-21.

Çankaya, Ö. (1992). Türk televizyonunun program yapısı. İstanbul: Mozaik Basım ve Yayıncılık.

Çevik, S. (2014). Turkish soap opera diplomacy: A western project by a Muslim source. Exchange Journal of Public Diplomacy, 2014 (5), 77-102.

Díaz-Cintas, J. (Ed.) (2008). The didactics of audiovisual translation. Amsterdam: John Benjamins Publishing Co.

Erdem, S.D. (2002). The influence of English on Turkish: Lexical borrowing. Unpublished graduate thesis. University of East Anglia, Norwich.

Extra, G. & Durk G. (2008). The constellation of languages in Europe: An inclusive approach. In G. Extra & G. Durk (Ed.) Multilingual Europe: Facts and policies (pp. 3–60). Berlin: Mouton de Gruyter. doi:10.1515/9783110208351.1.3.

Freeland, J. & D. Patrick. (2004). Language rights and language survival: Sociolinguistic and sociocultural perspectives. In J. Freeland & D. Patrick (Ed.) Language rights and language survival (pp. 1–35). Manchester: St. Jerome.

Gambier, Y. (2006). Multimodality and audiovisual translation. Proceedings of the Marie Curie Euroconferences MuTra: Audiovisual translation scenarios, Copenhagen, May 1-5.

Gouanvic, M. (2005). A Bourdieusian theory of translation. The Translator, 11(2), 147-163

Göktürk, A. (1981). Atatürk’ün kültür tanımına yorumbilimsel bir yaklaşım. Dilbilim Linguistique VI- İstanbul Üniversitesi. Yabancı Diller Yüksek Okulu Fransızca Bölümü Dergisi.

Gül, G. (2009). Sinema devlet ilişkisi: Dünyadan örnekler ve Türkiye. T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı, Araştırma ve Eğitim Genel Müdürlüğü, IV Dönem Uzmanlık Tezleri. Retrieved on March 2019 from http://aregem.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/31141,gulhanimgulpdf.pdf?0.

Güllüdağ, N. (2012). Yazılı ve görsel basında dil estetiği. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 1 (1) Bahar, 49-58.

Hepçilingirler, F. (1999). Dedim: ‘Ah’! İstanbul: Remzi Kitabevi.

Hobsbawm, E.J. (2000). Nations and nationalism since 1780: Programme, myth, reality, (2nd ed.).Cambridge: Cambridge University.

İlaslan, S. (2014). Türkiye’de televizyon yayıncılığının kuruluşu: TRT ve kamu hizmeti yayıncılığı etrafındaki mücadeleler 1960-1980. Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, 32-55.

Inghilleri, M. (2003). Habitus, field and discourse: Interpreting as a socially situated activity. Target, 15(2), 243-268.

Judge, A. (2002). France: One state, one nation, one language? In S. Barbour & C. Carmicheal (Ed.) Language and Nationalism, (pp.44-82). Oxford: Oxford University Press.

Karahan, L. (1999) Radyo ve televizyon yayınlarında yöresel söyleyiş sorunu, Radyo ve Televizyon Yayınlarında Türk Dilinin Kullanımı- Tebliğler (25-26 Kasım 1998-Ankara), 53-57.

Karanfil, G. (2006). Becoming undone: Contesting nationalism in contemporary Turkish cinema. National Identities, 8:1, 61-75. DOI: 10.1080/14608940600571313.

Kejanlıoğlu, B. D. (2001). Yayıncılıkta düzenleyici kurullar ve RTÜK. In B.D. Kejanlıoğlu et al (Ed.) Medya Politikaları. Ankara: İmge Kitabevi.

Kili, S. (1981). Atatürk devrimi bir çağdaşlaşma modeli. Ankara: Türkiye İş Bankası.

Kongar, E. (2013). 21. yüzyılda Türkiye. İstanbul: Remzi Kitabevi. Korkmaz, Z. (1981) Cumhuriyet devrinde yazı ve dil inkılabı. Milli Kültür, 3 (6).

Kurt, G. (2011). Televizyon dizilerinin iletişimsel ve dilbilimsel işlevleri. CIU Folklor/Edebiyat 17 (65)- 2001/1, 187-197.

Lewis, G. (1999). The Turkish language reform: A catastrophic success. Oxford: Oxford University Press.

McDermott, P. (2011). Migrant languages in the public space: A case study from Northern Ireland. Berlin, Münster, Vienna, Zurich and London: Lit Verlag.

Mete, M. (1992). Televizyon yayınlarının Türk toplumu üzerindeki etkisi. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları.

Neydim, N. (2003). 80 sonrası paradigma değişimi açısından çeviri çocuk edebiyatı. İstanbul: Bu Yayınevi.

Noam, E. M. (2016). Who owns the world’s media. New York: Oxford University Press.

Núñez, G. G. (2016). Translating in linguistically diverse societies : Translation policy in the United Kingdom. Amsterdam: John Benjamins Publishing Company.

Nye, J. S. (2017). Soft power: The means to success in world politics. (Rayhan İnan-Aydın Trans.). Yumuşak Güç. Ankara: BB101 Yayınları.

Okyayuz, Ş. & Kaya, M. (2017). Görsel-işitsel çeviri eğitimi. Ankara: Siyasal Kitabevi.

Okyayuz, Ş. (2017). From translation to originals… is it just a short step? New Writing: The International Journal for the Practice and Theory of Creative Writing, 14 (3), 348-368. DOI: http://dx.doi.org/10.1080/14790726.2017.1301961.

Okyayuz, Ş. (2017b). Power, Society and AVT in Turkey: an overview. In M. Deckert (Ed.), Audiovisual Translation and Use, (pp. 115-135). Lodz Studies in Language Series, Warsaw: Peter Lang.

Okyayuz, Ş. (2017c). Re-assessing the ‘weight’ of translations within the context of translated soap operas. Babel -Revue internationale de la traduction / International Journal of Translation, 63(5), 667-688. https://doi.org/10.1075/babel.00003.oky.

Orhan, S. (2017). Dil politikalari ve dil haklari üzerine teorik çerçeve. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 8(2), 331-362.

Oskay, Ü. (1971). Toplumsal gelişmede radyo ve televizyon: Gerikalmışlık açısından olanaklar ve sınırlar. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları No 316. Ankara: Sevinç Matbaası.

Özerkan, Ş. (2012). Medya dil ve ideoloji. İletişim Fakültesi dergisi 1 (2012), 63-76.

Özçağlayan, M. (1998). Yeni iletişim ve teknolojileri ve değişim. İstanbul:Alfa Yayınları.

Öztürk, Ş. (2004). Özel televizyon kanallarinin Türk haberciliğine etkisi. Selçuk İletişim, 3(2)- 2004, 97-112.

Paker, S. (Ed.). (2002). Translations: (Re)shaping of literature and culture. İstanbul: İstanbul Boğaziçi Press.

Pazarbaşı, B. (2016). Küresel eğlence endüstrisinde yaşanan gelişmenin televizyon programları ile dizi filmler üzerindeki etkileri. TRT Akademi, 01(01) -Ocak 2016, 170-187.

Plewa, B. (2002). Contrasting ethnic nationalism: Eastern cultural Europe. In S. Barbour & C. Carmicheal (Ed.) Language and Nationalism, (pp183-220). Oxford: Oxford University Press.

RTÜK. (2019). Sağırların, işitme ve görme engellilerin medya hizmetlerine erişiminin iyileştirilmesi çalıştayı sonuç bildirgesi.Retrived on March 2019, from https://www.rtuk.gov.tr/assets/Galeri/Haberler/sagirlarin-isitme-ve-gorme-engellilerin-gorsel-isitsel-medya-hizmetlerine-erisiminin-iyilestirilmesi-calistayi-sonuc-bildirisi.pdf.

Ruzza, B. (2002). Language and nationalism in Italy: Language as a weak marker of identity. In S. Barbour & C. Carmicheal (Ed.) Language and Nationalism (pp.168-182). Oxford: Oxford University Press. S.168-182.

Sadoğlu, H. (2003). Türkiye’de ulusçuluk ve dil politikaları. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.

Savaş, B. (2002) Kitle iletişim araçlarında argo kullanımı argoya toplumsal-dilbilimsel bir yaklaşım. In, E. Gürsoy Naskali, et al. Türk Kültüründe Argo, (pp. 349-360) The Netherlands: SOTA.

Scagnamillo, G. (2014). Türk sinema tarihi. İstanbul: Kabalcı Yayıncılık.

Simeoni, D. (1998). The pivotal status of the translator’s habitus. Target,10(1), 1-39.

Spolsky, B. (2009). Language management. Cambridge: Cambridge University.

Şenyapılı, Ö. (1977). TV’nin Türk toplumuna etkileri. İstanbul: Milliyet Yayınları.

Tamer, E. C. (1983). Dünü ve bugünüyle televizyon. Istanbul: Varlık Yayınları.

Taşdelen, B. & Kesim, M.. (2014). Etkileşimli televizyon geleneksel televizyona karşi:televizyon izleyicisi ne ister? Selçuk İletişim, 8 (3): 268-280.

Tuna, K. (1991). Türk tarih tezleri ve sosyoloji. Tarih ve Sosyoloji Semineri 28-29 Mayıs 1990, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Araştırma Merkezi, İstanbul: Edebiyat Fakültesi.

Tunç, A. (2005). Bir maniniz yoksa annemler size gelecek: 70’li yıllarda hayatımız. İstanbul: Can Yayınları.

Uçar, F. (2017). Türk siyasal hayatında iktidarların dil ve sanat politikalarına bir örnek: milliyetçi cephe hükümetleri dönemi. Asya Studies-Academic Social Studies/Akademik Sosyal Araştırmalar, 2 (Winter), 17-25.

Vikor, L. (2002). Northern Europe: Languages as prime markers of ethnic and national identity. In S. Barbour & C. Carmicheal (Ed.). Language and Nationalism, (pp.105-129). Oxford: Oxford University Press.

Yıldız, A. (2001). Ne mutlu Türküm diyebilene Türk ulusal kimliğinin etno-seküler sınırları (1919-1938). İstanbul: İletişim.