Vügar SULTANZADE

BİR DAHA ZAMİR N'SİNİN KÖKENİ VE NAZAL ÜNLÜ HAKKINDA

Bu makalede Dil Araştırmaları dergisinin önceki sayılarından birinde Türkçedeki zamir n'sinin kökeninin, takip ettiği ünlünün nazal özelliğine bağlı olduğu konusunda ileri sürdüğüm görüş bazı ek bilgilerle desteklenmiş, bu görüşü eleştiren bir makaledeki tenkitlere cevap verilmiş ve aynı makalede zamir n'sinin kaynağıyla ilgili ortaya atılan hipotez değerlendirilerek yanlışlığı kanıtlarıyla gösterilmiştir.

Once More on the Origin of the Pronominal and the Nasal Vowel

In a previous issues of the journal Dil Araştırmaları, I submitted a view, according to which the origin of pronominal n is based on the historical nasal feature of preceding vowels. In this paper, the view in question is supported by some extra facts, the critical remarks of this view in an article are answered and the wrongness of the hypothesis presented in the same article is shown by arguments.

PDF

___

AKYOL, Senem (2006). Manisa Merkez Kuzeybatı Köylerinin Ağız Özellikleri, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Manisa.
AŞNİN, F. D. (1988). "Liçnıe Liçno-ukazatel'nıe Mestoimeniya", Sravnitel'no-İstoriçeskaya Grammatika Tyürkskix Yazıkov, Morfologiya. Moskva: Nauka, s. 202-209.
CHOİ, Han Woo (1991). "Ana Altayca İyelik Zamiri *n", Türk Dilleri Araştırmaları, s. 191-196.
CLAUSON, Sir Gerard (1972). An Etymological Dictionary ofPre-thirteenth Century of Turkish, Oxford: Oxford University Press.
DENY, Jean (2012). Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
DİNAR, Talat (201 5). "Kibin ve Kibik Edatlarınm Yapıları Hakkında Bazı Tespitler", Di Araştırmaları, Güz/17, s. 103-118.
ERGİN, Muharrem (2000). Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Bayrak.
GEORG, Stefan (1990). "Some Thoughts on the Etymology of the Turkic Plural Suffix --lar--/--ler", Altaica Osloensia: Proceedings from the 32nd Meeting ofthe Permanent International Altaistic Conference, Oslo: Universitetsforlaget, s. 141- 52.
HACİEMİNOĞLU, Necmettin (1984). Türk Dilinde Edatlar, İstanbul: MEB yayınları.
Lİ, Yong-Song (2004). Türk Dillerinde Sontakılar, İstanbul: Türk Dilleri Araştırmaları Dizisi.
ÖZDEMİR, Hakan (2014). "111. Teklik Kişi İyelik Eki +(s)I ve Zamir n'si Üzerine Bir Değerlendirme Denemesi", Dil Araştırmaları, Bahar, Sayı 14, s. 137-145.
ÖZDEMİR, Hakan (2015). "Nazal Ünlü ve Zamir n'si Üzerine", Sosyal Bilimler Dergisi, Eylül Sayı 4, S. 130-139.
ÖZKAN, İbrahim (2001). Sandıklı ve Yöresi Ağız Özellikleri, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Afyon.
PARKİNSON, Stephen (1983). "Portuguese Nasal Vowels as Phonological Diphtongs", Lingua, Volume 61,1ssues 2-3, pp. 157-177.
SEREBRENNİKOV, B. A. (1974). Veroyatnostnıe Obosnovaniya Komparativistike, Moskva, Nauka.
SEREBRENNİKOV, B. A. Gadjieva N. Z. (1986). Sravnitel 'no-İstoriçeskaya Grammatika Tyurkskix Yazıkov, Moskva, Nauka.
SERTKAYA, Osman Fikri (2012). "Göktürkçedeki (ny) Runası Üzerine", Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, Sayı %, S. 1-10.
SULTANZADE, Vügar (2013). "Nazal n, yoksa Nazal g?", I. Uluslararası Türk Dili ve Edebiyatı Kongresi Bildiri Kitabı, II, Saraybosna: International Burch University, s. 521-524.
SULTANZADE, Vügar (2014). "Zamir n'sinin Kaynağı Hakkında", Dil Araştırmaları, Sayı 15, 5. 95-104.
SULTANZADE, Vügar (2016). "Türk Runik Alfabesindeki "Çift Ünsüz" İşaretleri Üzerine", Bilig (Yayında).
TEKİN, Talat (2000). Orhan Türkçesi Grameri, Ankara.